OBD-II diagnostische foutcodes decoderen

OBD2-codes helpen je om problemen met de auto op te lossen. Ze worden weergegeven door het boorddiagnosesysteem en worden gebruikt sinds de tachtiger jaren. Sinds 1996 is de tweede generatie in gebruik. Dit wordt aangegeven door het getal twee in de naam.

De auto is voorzien van een speciale poort voor het lezen van de foutcodes (DTC's). Er wordt een scanner - een apparaat met een microcontroller en software - op aangesloten. Wanneer een bepaald elektrisch signaal wordt ontvangen, toont het de overeenkomstige alfanumerieke combinatie op het scherm. Tegenwoordig maakt men veel gebruik van adapters. Hiermee kun je met behulp van een app op je smartphone of laptop een controle uitvoeren.

OBD2- codes interpreteren

Er zijn twee soorten codes:

• Gestandaardiseerd (ook bekend als generiek). Deze voldoen aan de EOBD- en OBD-2-normen en zijn hetzelfde voor alle auto’s.
• Fabrikantspecifiek. Deze zijn alleen relevant voor auto's van een bepaald merk. Deze codes worden normaal gesproken gebruikt als de standaardcodes de storing niet nauwkeurig genoeg kunnen vaststellen.

Elke OBD2-code bestaat uit vijf tekens. De eerste letter staat voor het gehele systeem of assemblage waar de storing is gevonden:

• P (Aandrijving) De motor en de aandrijflijn.
• C (Chassis) Alles wat met het chassis te maken heeft: het stuursysteem, de luchtvering, het ABS-systeem of het stabiliteitscontrolesysteem.
• B (Carrosserie) Elektronisch gestuurde mechanismen van de carrosserie: elektrische ramen, airbags en andere systemen.
• U (Netwerk) Datanetwerk Controle van de wisselwerking tussen de elektronische besturingseenheden.

Het tweede teken van de OBD2-code geeft het storingstype aan. Het cijfer 0 (in sommige gevallen 3) betekent een gestandaardiseerd type, terwijl 1 of 2 verwijst naar fabrikantspecifieke codes.

Het derde getal geeft de plaats aan waar een storing is geconstateerd, bijvoorbeeld in de ontsteking of in de brandstof- en luchtdosering.

Het vierde en het vijfde symbool vormen het volgnummer van de code. Het beschrijft de aard van de fout. Je kunt hier bijvoorbeeld lezen dat de luchtmassameter een signaal met te hoge parameters afgeeft.

Er zijn in totaal meer dan vijfduizend diagnostische foutcodes. De betekenis hiervan is te vinden in de reparatiehandleidingen van de betreffende auto’s.

Let op: Wordt er een bepaalde storing weergegeven, wil dit niet direct zeggen dat het defect ook in het aangegeven onderdeel zit. Dit kan ook in aanverwante units voorkomen. Daarom moet er een professionele diagnose worden uitgevoerd om de storing exact vast te kunnen stellen en de juiste reparatiemethoden te kiezen. Deze diagnose bestaat uit een uitvoerige analyse en interpretatie van alle door de scanner opgehaalde codes. Deze worden vergeleken met de daadwerkelijke staat van de units. Als je zelf niet over de benodigde ervaring beschikt, neem dan contact op met een garage.